Ισοκράτης, Περί Αντιδόσεως

Ισοκράτης, Περί Αντιδόσεως. Η υπόθεση του λόγου

Για τις λειτουργίες στην Αθήνα νόμος προέβλεπε πως, αν ένας πολίτης με την τέλεση μιας από αυτές επιβαρύνονταν άδικα, είχε το δικαίωμα να υποδείξει κάποιον άλλον συμπολίτη του πιο πλούσιο από αυτόν, ο οποίος και θα έπρεπε να αναλάβει αυτή τη λειτουργία. Ο εναγόμενος ήταν υποχρεωμένος τότε ή να αναλάβει τη δαπάνη της λειτουργίας ή να ανταλλάξει την περιουσία του με τον ενάγοντα.

Ο Ισοκράτης προκλήθηκε σε αντίδοση περιουσιών από τον Λυσίμαχο, έναν Αθηναίο συμπολίτη του. Έγραψε, λοιπόν, αυτόν τον λόγο, στον οποίο με αφορμή τις κατηγορίες του Λυσιμάχου επαινεί τον εαυτό του και τη ζωή του. Είναι λόγος που εκφώνησε ο ίδιος σε ηλικία 82 ετών.

Ισοκράτης, Περί Ειρήνης

Ισοκράτης, Περί Ειρήνης. Η υπόθεση του λόγου

Το 378, εκατό χρόνια μετά την ίδρυση της Α΄ Αθηναϊκής συμμαχίας, οι Αθηναίοι, αφού συμμάχησαν με τους Θηβαίους, πρότειναν τη συγκρότηση μιας αμυντικής συμμαχίας, για να αντιμετωπισθεί η επεκτατική πολιτική της Σπάρτης και οι συνεχείς επεμβάσεις της στα εσωτερικά των άλλων πόλεων-κρατών.

Ισοκράτης, Περί του ζεύγους

Ισοκράτης, Περί του ζεύγους. Η υπόθεση του λόγου

Ο λόγος αυτός είναι δικανικός και είναι «δίκη βλάβης». Είναι λόγος από τον οποίο λείπει το αρχικό του μέρος (δεν έχει τυπικό προοίμιο - οι παράγραφοι 1-3 δεν μπορούν να υπέχουν θέση προοιμίου).

Στον λόγο επιχειρείται να τεκμηριωθεί η άποψη ότι το δικαστήριο είναι αναρμόδιο για την εκδίκαση της υπόθεσης, αφού μία ιδιωτική διένεξη μετατοπίζεται στην πολιτική δραστηριότητα του πατέρα Αλκιβιάδη.

Ισοκράτης, Πλαταϊκός

Ισοκράτης, Πλαταϊκός. Η υπόθεση του λόγου

«Βρισκόμαστε στα 374/73 π.Χ., εποχή ακμής της Θήβας. Αν και σύμμαχοι με τους Αθηναίους, οι Θηβαίοι θέλησαν να προλάβουν τη συμμαχία των Πλαταιών με την Αθήνα. Έτσι, επιτέθηκαν εναντίον της γειτονικής τους πόλης, την κατέστρεψαν και ανάγκασαν τους κατοίκους της να την εγκαταλείψουν».

Ο Ισοκράτης παρουσιάζει σ’ αυτόν τον λόγο του έναν Πλαταιέα να απευθύνεται στους Αθηναίους, ενώπιον των οποίων κατηγορεί τους Θηβαίους για τη βάρβαρη καταστροφή της πόλης του και ζητά την βοήθειά τους για την πατρίδα του.

Ισοκράτης, Προς Καλλίμαχον (Παραγραφή προς Καλλίμαχον)

Ισοκράτης, Προς Καλλίμαχον (Παραγραφή προς Καλλίμαχον). Η υπόθεση του λόγου

«Ο Καλλίμαχος οδήγησε τον ομιλητή στα δικαστήρια, διεκδικώντας τα χρήματά του, που είχαν δημευθεί κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης των Δέκα (οι οποίοι ανέλαβαν την εξουσία μετά τους Τριάκοντα και πριν την αποκατάσταση της αθηναϊκής δημοκρατίας).

Ισοκράτης, Προς Νικοκλέα

Ισοκράτης, Προς Νικοκλέα. Η υπόθεση του λόγου

Είναι λόγος παραινετικός. Με αυτόν ο Ισοκράτης δίνει συμβουλές «προς τον νεαρό διάδοχο του κυπριακού θρόνου, τον Νικοκλή, για τα καθήκοντα και τον τρόπο διακυβέρνησης του καλού ηγεμόνα».

Ισοκράτης, Τραπεζιτικός. Η υπόθεση του λόγου

Ισοκράτης, Τραπεζιτικός. Η υπόθεση του λόγου

Ο λόγος αυτός είναι δικανικός. Ο Πασίων ήταν Αθηναίος τραπεζίτης, ο πιο ονομαστός σε όλη την Ελλάδα. Σ’ αυτόν κατέθεσε χρήματα ο γιος του Σωπαίου, συνεργάτη και έμπιστου προσώπου του Σατύρου, τυράννου της Ηράκλειας του Πόντου.

Λουκιανός, Περί του ενυπνίου

Λουκιανός, Περί του ενυπνίου, ήτοι βίος Λουκιανού. Η υπόθεση του έργου

Το έργο του Λουκιανού Περί του ενυπνίου είναι αυτοβιογραφικό. Ο συγγραφέας, όταν έφτασε σε ηλικία, κατά την οποία έπρεπε να μάθει ένα βιοποριστικό επάγγελμα, μετά από συζήτηση με τους γονείς του, στρέφεται στην Ερμογλυφική, δηλαδή την τέχνη του λιθοξόου. Τίθεται υπό την εποπτεία του θείου του από την πλευρά της μητέρας του, αλλά αποτυγχάνει να την μάθει και έτσι την εγκαταλείπει. Η μητέρα του τον δικαιολογεί και επιρρίπτει την ευθύνη της εγκατάλειψης αυτής της τέχνης στον αδελφό της για υπερβολική σκληρότητα, που επέδειξε στον μαθητευόμενο.

Λυκούργος, Κατά Λεωκράτους

Λυκούργος, Κατά Λεωκράτους. Η υπόθεση του λόγου

Μετά τη μάχη της Χαιρώνειας (338 π.Χ.) ο δήμος της Αθήνας «ψήφισμα ποιεῖ, ὥστε μήτε τινὰ ἔξω γενέσθαι τῆς πόλεως, μήτε μὴν ἐκθέσθαι παῖδας καὶ γυναῖκας». Όποιος εγκατέλειπε την Αθήνα καθίστατο ένοχος προδοσίας.

Λυσίας, Αρεοπαγιτικός περί του σηκού απολογία

Λυσίας, Αρεοπαγιτικός περί του σηκού απολογία. Η υπόθεση του λόγου

Ο σηκός ήταν η ξύλινη περίφραξη του ελαιόδενδρου ή του ελαιώνα. Αυτό το έκαναν στην αρχαία Αθήνα, γιατί η ελαία θεωρούνταν δένδρο ιερό.

Λυσίας, Δήμου καταλύσεως απολογία

Λυσίας, Δήμου καταλύσεως απολογία. Η υπόθεση του λόγου

Ο λόγος γράφτηκε για την υπεράσπιση κάποιου πολιτικού ανδρός, που κατηγορήθηκε ότι κατά την εποχή των Τριάκοντα παρέμεινε στην πόλη και ευνόησε το καθεστώς αυτών. Γι’ αυτό δεν ήταν άξιος να αναλάβει κάποιο αξίωμα. Εδώ προσπαθεί, αναφερόμενος στα γεγονότα του παρελθόντος, να αποτρέψει τους δικαστές να πάρουν απόφαση αντεκδίκησης.

Λυσίας, Δωροδοκίας απολογία απαράσημος

Λυσίας, Δωροδοκίας απολογία απαράσημος. Η υπόθεση του λόγου

Ο κατηγορούμενος, ένας πλούσιος Αθηναίος, απολογείται για κατηγορία που απαγγέλθηκε εναντίον του ότι με τη δράση και τη λειτουργία του ως πολίτης έβλαψε την πόλη.

Λυσίας, Επιτάφιος

Λυσίας, Επιτάφιος. Η υπόθεση του λόγου

Ο Επιτάφιος είναι λόγος επιδεικτικός και γράφτηκε από τον Λυσία για χάρη του Αρχίνου προκειμένου να εκφωνηθεί στον Κεραμεικό προς τιμήν των πεσόντων στον λεγόμενο Κορινθιακό Πόλεμο (395-387 π.Χ.). Ο λόγος εκφωνήθηκε για τους νεκρούς στο τέλος του πολέμου το 387 π.Χ.

Λυσίας, Κατά Αγοράτου ενδείξεως

Λυσίας, Κατά Αγοράτου ενδείξεως. Η υπόθεση του λόγου

Ο λόγος αυτός αναφέρεται στην εποχή των Τριάκοντα Τυράννων, δηλαδή μεταξύ του 404-403 π.Χ. Ο Αγόρατος ήταν συνεργάτης των Τριάκοντα και κατηγορήθηκε από τον Διονύσιο για εγκληματικές πράξεις κατά τη συνεργασία του μ’ αυτούς (... ὑπ᾽ Ἀγοράτου ἀπογραφέντες ἀπέθανον).

Λυσίας, Κατά Αλκιβιάδου λιποταξίου

Λυσίας, Κατά Αλκιβιάδου λιποταξίου. Η υπόθεση του λόγου

Εκφωνήθηκε το 395 π.Χ. μετά την εκστρατεία των Αθηναίων στην Αλίαρτο της Βοιωτίας (ήττα Σπαρτιατών από τον ενωμένο στρατό των Αθηναίων και Θηβαίων, θάνατος Λυσάνδρου και αργότερα καταδίκη του Παυσανία ερήμην σε θάνατο για ολιγωρία προς βοήθεια του στρατού του Λυσάνδρου).

Λυσίας, Κατά Διογείτονος

Λυσίας, Κατά Διογείτονος. Η υπόθεση του λόγου

Ο λόγος αυτός αφορά την εκδίκαση μιας υπόθεσης σχετικά με την κακή άσκηση καθηκόντων επιτρόπου ανηλίκων ορφανών.

Η υπόθεση είναι η εξής:

Λυσίας, Κατά Ερατοσθένους

Λυσίας, Κατά Ερατοσθένους. Η υπόθεση του λόγου

Είναι ο καλύτερος και παλαιότερος από τους λόγους του Λυσία. Εκφωνήθηκε από τον ίδιο στο δικαστήριο της Ηλιαίας το 403 π.Χ., ενώ οι άλλοι λόγοι του εκφωνούνταν από τους πελάτες του, για λογαριασμό των οποίων τους έγραφε.

Λυσίας, Κατά Εργοκλέους, επίλογος

Λυσίας, Κατά Εργοκλέους, επίλογος. Η υπόθεση του λόγου

Ο Εργοκλής κατηγορήθηκε για καταχρήσεις (ιδιοποίηση χρημάτων), που διέπραξε κατά τη διάρκεια της στρατηγίας του στον Ελλήσποντο και στα μικρασιατικά παράλια. Ήταν δημοκρατικός και είχε συνεργαστεί με τον Θρασύβουλο για την ανατροπή των Τριάκοντα και την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Ως στρατηγός διεξήγαγε πόλεμο κατά των Λακεδαιμονίων.

Λυσίας, Κατά Θεομνήστου Α΄

Λυσίας, Κατά Θεομνήστου Α΄. Η υπόθεση του λόγου

Ο Λυσίθεος κατηγόρησε τον Θεόμνηστο ότι ήταν ρίψασπις. Χρησιμοποίησε προς τούτο ως μάρτυρα τον Διονύσιο. Η κατηγορία αυτή στερούσε από τον Θεόμνηστο το δικαίωμα συμμετοχής του στην πολιτική ζωή.

Λυσίας, Κατά Νικομάχου

Λυσίας, Κατά Νικομάχου. Η υπόθεση του λόγου

Ο Νικόμαχος ήταν ένας από τους «ἀναγραφεῖς» νόμων στις δημόσιες στήλες. Κατηγορείται στη δίκη αυτή ότι κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του αλλοίωνε σκόπιμα το περιεχόμενο των νόμων.