Λυσίας, Κατά Εργοκλέους, επίλογος. Η υπόθεση του λόγου
Ο Εργοκλής κατηγορήθηκε για καταχρήσεις (ιδιοποίηση χρημάτων), που διέπραξε κατά τη διάρκεια της στρατηγίας του στον Ελλήσποντο και στα μικρασιατικά παράλια. Ήταν δημοκρατικός και είχε συνεργαστεί με τον Θρασύβουλο για την ανατροπή των Τριάκοντα και την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Ως στρατηγός διεξήγαγε πόλεμο κατά των Λακεδαιμονίων.
Εδώ ο Εργοκλής θεωρείται μάλλον τυχοδιωκτικός τύπος, αν και ο ίδιος θα προσπαθήσει να μεταθέσει το ζήτημα ισχυριζόμενος ότι ως έχων δημοκρατικά φρονήματα και δράση υπέρ της δημοκρατίας πρέπει να τύχει της συμπάθειας των δικαστών και να αποφύγει την καταδίκη. Ο Εργοκλής όμως σε περίοδο δημοκρατίας έκανε ό,τι θα έκανε κάποιος σε περίοδο τυραννίας, δηλαδή έβλαψε με τη δράση του την πόλη, ενώ αυτή του εμπιστεύτηκε της ελευθερία και το μέλλον της.
Ο λόγος στερείται προοιμίου και διηγήσεως, γιατί ελέχθη ενώπιον της Εκκλησίας του Δήμου (είχε αρμοδιότητα δικαστική για δημόσια αδικήματα) προς συμπλήρωση λεχθέντων και από άλλους ρήτορες. Αυτός που τον εκφωνεί πρέπει να είναι δεύτερος ή τρίτος κατήγορος.
Ο Εργοκλής μας είναι γνωστό ότι τελικά καταδικάστηκε σε θάνατο και η περιουσία του δημεύτηκε.
