Λυσίας, Επιτάφιος. Η υπόθεση του λόγου
Ο Επιτάφιος είναι λόγος επιδεικτικός και γράφτηκε από τον Λυσία για χάρη του Αρχίνου προκειμένου να εκφωνηθεί στον Κεραμεικό προς τιμήν των πεσόντων στον λεγόμενο Κορινθιακό Πόλεμο (395-387 π.Χ.). Ο λόγος εκφωνήθηκε για τους νεκρούς στο τέλος του πολέμου το 387 π.Χ.
Στην εισαγωγή του λόγου ο Λυσίας επαινεί την πολιτεία που την τελευταία στιγμή ορίζει τον ρήτορα που θα εκφωνήσει τον επιτάφιο, γιατί έτσι θα υπάρχει η δικαιολογία της πολύ σύντομης προετοιμασίας του. Με αυτό τον τρόπο δεν θα μπορεί να βρει τα κατάλληλα λόγια, ώστε να αναδείξει τα κατορθώματα, την αρετή και την ανδρεία των πεσόντων. Δεν μπορούν να υπάρχουν λόγια που να καλύπτουν το μέγεθος της αρετής που επέδειξαν οι πεσόντες.
Στη συνέχεια ο λόγος κάνει μνεία για τους παλαιούς αγώνες των προγόνων, στηρίζει την άποψη ότι οι νυν πεσόντες είναι οι άξιοι συνεχιστές τους και κλείνει με την επίκληση ότι αυτοί που έπεσαν για την πατρίδα πρέπει να διατηρούνται με κάθε τρόπο στη μνήμη τους (... ἐπειδὴ θνητῶν σωμάτων ἔτυχον, ἀθάνατον μνήμην διὰ τὴν ἀρετὴν τὴν αὑτῶν κατέλιπον).
