Δημοσθένης, Υπέρ Μεγαλοπολιτών. Η υπόθεση του λόγου
Η μάχη στα Λεύκτρα της Βοιωτίας (371 π.Χ.) σηματοδοτεί το τέλος της Σπαρτιατικής ηγεμονίας στην Ελλάδα και την αρχή της Θηβαϊκής.
Δημοσθένης, Υπέρ της Ροδίων ελευθερίας
Δημοσθένης, Υπέρ της Ροδίων ελευθερίας. Η υπόθεση του λόγου
Το 378/77 π.Χ. η Ρόδος προσχωρεί στη Β΄ Αθηναϊκή Συμμαχία. Η πιεστική όμως εις βάρος των συμμάχων συμπεριφορά των Αθηναίων δημιούργησε δυσαρέσκειες και τάσεις αποστασίας, τις οποίες ενίσχυε ο δυνάστης της Καρίας Μαύσωλος, του οποίου έδρα ήταν η Αλικαρνασσός. Απώτερο βέβαια σκοπό είχε την απομόνωση και την προσάρτηση των πλησίον της αρχής του Ελληνικών νησιών.
Θουκυδίδης, Ιστορίαι
Θουκυδίδης, Ιστορίαι. Η υπόθεση έργου
Το βιβλίο χωρίζεται σε Η΄ βιβλία, πιθανόν από την Αλεξανδρινή εποχή. Περιλαμβάνει τα γεγονότα από το 431 π.Χ. έως το 411 π.Χ. Το έργο του σταματά απότομα, πιθανόν λόγω του αιφνίδιου θανάτου του.
Ισαίος, Περί του Κλεωνύμου κλήρου
Ισαίος, Περί του Κλεωνύμου κλήρου. Η υπόθεση του λόγου
«Ο ομιλητής είναι ανιψιός του Κλεώνυμου και μαζί με τα αδέλφια του διεκδικούν την περιουσία που ο θείος τους άφησε με διαθήκη σε κάποιους άλλους, λιγότερο στενούς συγγενείς του, τους Ποσείδιππο, Σίμωνα και Φερένικο. Οι ενάγοντες δεν αμφισβητούν τη γνησιότητα της διαθήκης, αλλά επικαλούνται τη βούληση του θείου τους για ακύρωσή της, επιθυμία που δεν πρόλαβε να ικανοποιήσει πριν από τον θάνατό του1».
1. Ανθολόγιο Αττικής Πεζογραφίας, Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα, λήμμα Ισαίος.
Ισοκράτης, Αιγινητικός
Ισοκράτης, Αιγινητικός. Η υπόθεση του λόγου
Είναι δικανικός λόγος που εκφωνήθηκε σε δικαστήριο της Αίγινας.
«O Θρασύλοχος από τη Σίφνο, που γεννήθηκε από τον τρίτο γάμο του μάντη Θράσυλλου, υιοθέτησε, όταν ήταν ετοιμοθάνατος, έναν ανιψιό της πρώτης γυναίκας του πατέρα του και τον επέλεξε, ως «επίκληρο» για σύζυγο της αδελφής του. Μία όμως ετεροθαλής αδελφή του Θρασύλοχου, νόθα κόρη του Θράσυλλου, διεκδίκησε δικαστικώς την κληρονομιά».
Ισοκράτης, Αρεοπαγιτικός
Ισοκράτης, Αρεοπαγιτικός. Η υπόθεση του λόγου
Ο Αρεοπαγιτικὸς λόγος του Ισοκράτους ολοκληρώθηκε μάλλον το 355 ή 354 π.Χ., μετά το τέλος του «Συμμαχικού» πολέμου, -αν και μερικοί τον χρονολογούν πριν την έναρξη του πολέμου- ενός πολέμου που σήμανε το τέλος της Β΄ Αθηναϊκής συμμαχίας. Είχε προηγηθεί η αποστασία της Χίου, Ρόδου και Κω από τη Β' Αθηναϊκή συμμαχία (357 π.Χ.), οι στρατιωτικές αποτυχίες των Αθηναίων, και η αποδοχή εκ μέρους τους της ανεξαρτησίας των παλαιών τους συμμάχων (ειρήνη του 355 π.Χ.).
Ισοκράτης, Αρχίδαμος
Ισοκράτης, Αρχίδαμος. Η υπόθεση του λόγου
Στον λόγο αυτό ο Ισοκράτης παρουσιάζει τον Αρχίδαμο, που διεκδικούσε τη βασιλεία στη Σπάρτη (ως Αρχίδαμος Γ΄ έγινε βασιλιάς το 361 π.Χ.), να εκφωνεί λόγο στη Βουλή των Σπαρτιατών και να υποστηρίζει ότι πρέπει να ταπεινώσουν τους Θηβαίους, που ίδρυσαν στην Ιθώμη την πόλη Μεσσήνη μετά τη νίκη τους το 362 π.Χ. Εάν πολεμήσουν εναντίον της Μεσσήνης και την καταλάβουν, θα σταματήσουν και οι ηγεμονικές τάσεις της Θήβας.
Ο λόγος αυτός ουσιαστικά γράφτηκε από τον Ισοκράτη για να δείξει σ’ όλους τους Έλληνες ότι οι Θηβαίοι δεν μπορούν να έχουν απαίτηση για ηγεμονία της Ελλάδας.
Ισοκράτης, Επιστολαί
Ισοκράτης, Επιστολαί. Η υπόθεση του λόγου
Οι Επιστολές είναι εννέα επιστολικά κείμενα, τα οποία απευθύνονται στο μεγαλύτερο μέρος τους σε ηγεμόνες της εποχής του συγγραφέα.
Η πρώτη απευθύνεται στον Διονύσιο Α΄ των Συρακουσών για να αναλάβει πανελλήνια επιχείρηση κατά των Περσών. Έχει τον τίτλο: «Ισοκράτης Διονυσίω χαίρειν».
Ισοκράτης, Ευαγόρας
Ισοκράτης, Ευαγόρας. Η υπόθεση του λόγου
Το έργο αυτό αποτελεί εγκώμιο που γράφτηκε στη μνήμη του βασιλιά της Σαλαμίνας και πατέρα του Νικοκλή, του Ευαγόρα, έτσι ώστε να σκιαγραφηθεί η γενική εικόνα της προσωπικότητας του Ευαγόρα.
Ισοκράτης, Κατά Λοχίτου
Ισοκράτης, Κατά Λοχίτου. Η υπόθεση του λόγου
Ένας νεαρός Αθηναίος αριστοκράτης, ο Λοχίτης, κακοποίησε έναν Αθηναίο πολίτη που ανήκε σε κατώτερη κοινωνική τάξη. Ο κακοποιημένος οδήγησε τον Λοχίτη στο δικαστήριο κατηγορώντας τον για «αικία» (δίκη αικίας).
Ισοκράτης, Κατά των σοφιστών
Ισοκράτης, Κατά των σοφιστών. Η υπόθεση του λόγου
Στον λόγο αυτόν ο Ισοκράτης «αντιπαραθέτει τη μέθοδό του και τους σκοπούς του προς τα αντίστοιχα άλλων διδασκάλων (των σοφιστών υπό ευρεία έννοια), τους οποίους κατηγορεί για αντιφάσεις μεταξύ της θεωρίας και της πρακτικής τους».
Ισοκράτης, Παναθηναϊκός
Ισοκράτης, Παναθηναϊκός. Η υπόθεση του λόγου
«Στον λόγο του αυτόν, τον οποίον ξεκίνησε να γράφει σε ηλικία ενενήντα τεσσάρων ετών, ο Ισοκράτης επαινεί την Αθήνα, παρουσιάζει και υπερασπίζεται το έργο του και προβληματίζεται αναφορικά με το ιδανικό πολίτευμα». Υπάρχουν επίσης παρεκβάσεις που υπαινίσσονται τον Φίλιππο ως νέο ηγέτη των Ελλήνων. Κατά βάση όμως ο λόγος είναι ένα εγκώμιο του ρήτορα για τη δημοκρατική Αθήνα.
Ισοκράτης, Πανηγυρικός
Ο λόγος αυτός εκφωνείται σε ένα φανταστικό κοινό των Ελλήνων και γράφτηκε το 380 π. Χ. Ο Ισοκράτης απευθύνεται στον ελληνικό λαό, τον οποίο φαντάζεται συγκεντρωμένο σε κάποια μεγάλη γιορτή του Ελληνισμού.
Αποτελείται από δύο μέρη:
Ισοκράτης, Περί Αντιδόσεως
Ισοκράτης, Περί Αντιδόσεως. Η υπόθεση του λόγου
Για τις λειτουργίες στην Αθήνα νόμος προέβλεπε πως, αν ένας πολίτης με την τέλεση μιας από αυτές επιβαρύνονταν άδικα, είχε το δικαίωμα να υποδείξει κάποιον άλλον συμπολίτη του πιο πλούσιο από αυτόν, ο οποίος και θα έπρεπε να αναλάβει αυτή τη λειτουργία. Ο εναγόμενος ήταν υποχρεωμένος τότε ή να αναλάβει τη δαπάνη της λειτουργίας ή να ανταλλάξει την περιουσία του με τον ενάγοντα.
Ο Ισοκράτης προκλήθηκε σε αντίδοση περιουσιών από τον Λυσίμαχο, έναν Αθηναίο συμπολίτη του. Έγραψε, λοιπόν, αυτόν τον λόγο, στον οποίο με αφορμή τις κατηγορίες του Λυσιμάχου επαινεί τον εαυτό του και τη ζωή του. Είναι λόγος που εκφώνησε ο ίδιος σε ηλικία 82 ετών.
Ισοκράτης, Περί Ειρήνης
Ισοκράτης, Περί Ειρήνης. Η υπόθεση του λόγου
Το 378, εκατό χρόνια μετά την ίδρυση της Α΄ Αθηναϊκής συμμαχίας, οι Αθηναίοι, αφού συμμάχησαν με τους Θηβαίους, πρότειναν τη συγκρότηση μιας αμυντικής συμμαχίας, για να αντιμετωπισθεί η επεκτατική πολιτική της Σπάρτης και οι συνεχείς επεμβάσεις της στα εσωτερικά των άλλων πόλεων-κρατών.
Ισοκράτης, Περί του ζεύγους
Ισοκράτης, Περί του ζεύγους. Η υπόθεση του λόγου
Ο λόγος αυτός είναι δικανικός και είναι «δίκη βλάβης». Είναι λόγος από τον οποίο λείπει το αρχικό του μέρος (δεν έχει τυπικό προοίμιο - οι παράγραφοι 1-3 δεν μπορούν να υπέχουν θέση προοιμίου).
Στον λόγο επιχειρείται να τεκμηριωθεί η άποψη ότι το δικαστήριο είναι αναρμόδιο για την εκδίκαση της υπόθεσης, αφού μία ιδιωτική διένεξη μετατοπίζεται στην πολιτική δραστηριότητα του πατέρα Αλκιβιάδη.
Ισοκράτης, Πλαταϊκός
Ισοκράτης, Πλαταϊκός. Η υπόθεση του λόγου
«Βρισκόμαστε στα 374/73 π.Χ., εποχή ακμής της Θήβας. Αν και σύμμαχοι με τους Αθηναίους, οι Θηβαίοι θέλησαν να προλάβουν τη συμμαχία των Πλαταιών με την Αθήνα. Έτσι, επιτέθηκαν εναντίον της γειτονικής τους πόλης, την κατέστρεψαν και ανάγκασαν τους κατοίκους της να την εγκαταλείψουν».
Ο Ισοκράτης παρουσιάζει σ’ αυτόν τον λόγο του έναν Πλαταιέα να απευθύνεται στους Αθηναίους, ενώπιον των οποίων κατηγορεί τους Θηβαίους για τη βάρβαρη καταστροφή της πόλης του και ζητά την βοήθειά τους για την πατρίδα του.
Ισοκράτης, Προς Καλλίμαχον (Παραγραφή προς Καλλίμαχον)
Ισοκράτης, Προς Καλλίμαχον (Παραγραφή προς Καλλίμαχον). Η υπόθεση του λόγου
«Ο Καλλίμαχος οδήγησε τον ομιλητή στα δικαστήρια, διεκδικώντας τα χρήματά του, που είχαν δημευθεί κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης των Δέκα (οι οποίοι ανέλαβαν την εξουσία μετά τους Τριάκοντα και πριν την αποκατάσταση της αθηναϊκής δημοκρατίας).
Ισοκράτης, Προς Νικοκλέα
Ισοκράτης, Προς Νικοκλέα. Η υπόθεση του λόγου
Είναι λόγος παραινετικός. Με αυτόν ο Ισοκράτης δίνει συμβουλές «προς τον νεαρό διάδοχο του κυπριακού θρόνου, τον Νικοκλή, για τα καθήκοντα και τον τρόπο διακυβέρνησης του καλού ηγεμόνα».
Ισοκράτης, Τραπεζιτικός. Η υπόθεση του λόγου
Ο λόγος αυτός είναι δικανικός. Ο Πασίων
ήταν Αθηναίος τραπεζίτης, ο πιο ονομαστός σε όλη την Ελλάδα. Σ’ αυτόν κατέθεσε
χρήματα ο γιος του Σωπαίου, συνεργάτη και έμπιστου προσώπου του Σατύρου, τυράννου
της Ηράκλειας του Πόντου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)