Ισοκράτης, Ευαγόρας. Η υπόθεση του λόγου
Το έργο αυτό αποτελεί εγκώμιο που γράφτηκε στη μνήμη του βασιλιά της Σαλαμίνας και πατέρα του Νικοκλή, του Ευαγόρα, έτσι ώστε να σκιαγραφηθεί η γενική εικόνα της προσωπικότητας του Ευαγόρα.
Στην αρχή του προοιμίου ο ρήτορας τονίζει την αξία της συγγραφής των εγκωμίων, τα οποία κατορθώνουν να εξασφαλίσουν την αθανασία όσων εξυμνούνται.
Στη συνέχεια περιγράφει την καταγωγή του Ευαγόρα και εξιστορεί τον βίο του, ξεκινώντας από τη γέννησή του. Αναφέρεται «στην ανάρρησή του στον θρόνο, το πώς άσκησε τα καθήκοντά του, ανασυγκροτώντας την πόλη, προσελκύοντας φίλους και συμμάχους και αντιμετωπίζοντας επιτυχημένα όσους προξενούσαν δεινά στην Ελλάδα, αρχικά τους Λακεδαιμονίους και στη συνέχεια τους Πέρσες».
Καταλήγει λέγοντας ότι, «αν λάβουμε υπόψη τα κατορθώματα και την υστεροφημία του Ευαγόρα, αυτός πρέπει να θεωρείται ευτυχέστερος από πολλούς ήρωες ή ημίθεους του παρελθόντος».
