Ανδοκίδης, Περί της εαυτού καθόδου

Ανδοκίδης, Περί της εαυτού καθόδου. Η υπόθεση του λόγου

Ο Ανδοκίδης κατάγονταν από ιερατικό γένος. Είχε αριστοκρατικές πεποιθήσεις και συνδέθηκε με τον Αλκιβιάδη. Το 415 π.Χ. θεωρήθηκε ότι είχε ανάμειξη στο σκάνδαλο των Ερμοκοπιδών. Γι’ αυτό φυλακίστηκε ο ίδιος, ο πατέρας του και μερικοί συγγενείς του. Κατέδωσε όμως τους ενόχους για να αποφυλακισθεί αυτός και οι συγγενείς του, αλλά η πράξη του αυτή μείωσε πολύ τη φήμη του στην Αθήνα και τελικά με ειδικό ψήφισμα καταδικάστηκε σε εξορία.
Το 403 π.Χ., που δόθηκε γενική αμνηστία, γύρισε στην Αθήνα. Έκτοτε συμμετείχε ενεργά στην πολιτική ζωή της Αθήνας, ιδιαίτερα την περίοδο 395-387 π.Χ.
Ο λόγος αυτός εκφωνήθηκε στην Εκκλησία του Δήμου το 407 π.Χ. Ο Ανδοκίδης προσπάθησε να πείσει για δεύτερη φορά (μετά την πρώτη του 411 π.Χ.) να αποκτήσει τα πολιτικά του δικαιώματα και να γυρίσει στην Αθήνα.

Ανδοκίδης, Περί της προς Λακεδαιμονίους ειρήνης

Ανδοκίδης, Περί της προς Λακεδαιμονίους ειρήνης. Η υπόθεση του λόγου

Ο Ανδοκίδης κατάγονταν από ιερατικό γένος. Είχε αριστοκρατικές πεποιθήσεις και συνδέθηκε με τον Αλκιβιάδη. Το 415 π.Χ. θεωρήθηκε ότι είχε ανάμειξη στο σκάνδαλο των Ερμοκοπιδών. Γι’ αυτό φυλακίστηκε ο ίδιος, ο πατέρας του και μερικοί συγγενείς του. Κατέδωσε όμως τους ενόχους για να αποφυλακισθεί αυτός και οι συγγενείς του, αλλά η πράξη του αυτή μείωσε πολύ τη φήμη του στην Αθήνα και τελικά με ειδικό ψήφισμα καταδικάστηκε σε εξορία. Το 403 π.Χ., που δόθηκε γενική αμνηστία, γύρισε στην Αθήνα.

Ανδοκίδης, Περί των μυστηρίων

Ανδοκίδης, Περί των μυστηρίων. Η υπόθεση του λόγου

Ο Ανδοκίδης κατάγονταν από ιερατικό γένος. Είχε αριστοκρατικές πεποιθήσεις και συνδέθηκε με τον Αλκιβιάδη. Το 415 π.Χ. θεωρήθηκε ότι είχε ανάμειξη στο σκάνδαλο των Ερμοκοπιδών. Γι’ αυτό φυλακίστηκε ο ίδιος, ο πατέρας του και μερικοί συγγενείς του. Κατέδωσε όμως τους ενόχους για να αποφυλακισθεί αυτός και οι συγγενείς του, αλλά η πράξη του αυτή μείωσε πολύ τη φήμη του στην Αθήνα και τελικά με ειδικό ψήφισμα καταδικάστηκε σε εξορία.

Το 403 π.Χ., που δόθηκε γενική αμνηστία, γύρισε στην Αθήνα. Το 399 π.Χ. ο Μέλητος τον κατηγόρησε για ασέβεια, ανακινώντας το παλαιό σκάνδαλο του 415 π.Χ.

Ο Ανδοκίδης απολογήθηκε με τον λόγο του Περί των μυστηρίων, που αποτελεί μία αναφορά στα γεγονότα και τα πρόσωπα της περιόδου του 415 π.Χ. Με τον λόγο του αυτόν αθωώθηκε.

Αντιφών, Περί του Ηρώδου φόνου

Αντιφών, Περί του Ηρώδου φόνου. Η υπόθεση του λόγου

Ο Έλος (Ευξίθεος)¹ από τη Μυτιλήνη ξεκίνησε με πλοίο μαζί με τον Ηρώδη από την Αθήνα για να πάνε στην Αίνο της Θράκης. Λόγω κακοκαιρίας και επειδή το πλοίο ήταν αστέγαστο κατέφυγαν σε έναν όρμο κοντά στη Μήθυμνα και εκεί μετέβησαν σε εστεγασμένο πλοίο. Ο Ηρώδης το βράδυ εξήλθε από το πλοίο και δεν γύρισε ξανά. Την ημέρα, παρόλο που ερεύνησαν όλη την περιοχή, αυτός δεν βρέθηκε.

Αντιφών, Περί του χορευτού

Αντιφών, Περί του χορευτού. Η υπόθεση του λόγου

Οι χορηγοί, οι υπεύθυνοι για τα έξοδα των χορευτών του χορού, συχνά έτρεφαν αυτούς στο σπίτι τους. Κάποιος χορηγός του χορού από τη φυλή Ερεχθηίδα και την Κεκροπίδα έτρεφε στο σπίτι του τα παιδιά που επρόκειτο να γίνουν χορευτές.

Ένα από αυτά τα παιδιά ήπιε κάποιο φάρμακο για να αποκτήσει ευφωνία και πέθανε. Οι γονείς του παιδιού κατηγόρησαν τον χορηγό (χορευτή) ότι αυτός έκανε τον φόνο.

Ο χορευτής στον λόγο αυτόν απολογείται αρνούμενος τον φόνο λέγοντας πως ο θάνατος συνδυάστηκε με το γεγονός ότι τα παιδιά γυμνάζονταν στο σπίτι του, αλλά αυτός είναι άδηλος και δεν υπάρχει καμία βάσιμη απόδειξη ότι αυτός έκανε το έγκλημα.

Δημοσθένης, Επιστολή Φιλίππου

Δημοσθένης, Επιστολή Φιλίππου

Η επιστολή αναφέρει τις αιτιάσεις του Φιλίππου προς τους Αθηναίους ότι δεν κρατούν τις συμφωνίες που έκαναν μαζί του και διεκδικούν άδικα περιοχές που ανήκουν σ’ αυτόν. Η Αμφίπολη, που αμφισβητείται από τους Αθηναίους, ανήκει σ’ αυτόν από την εποχή των προγόνων του. Το ίδιο συμβαίνει και με άλλες περιοχές, στις οποίες ο Φίλιππος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα. Η στάση του, λοιπόν, απέναντι στους Αθηναίους, που ήταν ανεκτική μέχρι εκείνη τη χρονική περίοδο, θα αλλάξει και θα τους αντιμετωπίζει πλέον με γνώμονα το δίκαιο και έχοντας ως μάρτυρες τους θεούς.  

Δημοσθένης, Επιτάφιος

Δημοσθένης, Επιτάφιος. Η υπόθεση του λόγου

Ο Επιτάφιος του Δημοσθένη αναφέρεται στους Αθηναίους που έπεσαν αγωνιζόμενοι στη μάχη της Χαιρώνειας (338 π.Χ.).

Ο ρήτορας εγκωμιάζει τους νεκρούς για την ανδρεία τους. Παράλληλα βρίσκει την ευκαιρία να αναφερθεί στα πλεονεκτήματα του δημοκρατικού καθεστώτος της πόλης του, γιατί αυτό το καθεστώς είναι που διαμορφώνει το ήθος και διαπλάθει τους πολίτες να είναι γενναίοι.

Όπως γίνεται στις περιπτώσεις των Επιταφίων, επειδή τα έργα των πεσόντων φαίνονται στους ακροατές υπερβολικά, έτσι και εδώ ο Δημοσθένης ζητά την εύνοια των ακροατών, χωρίς την οποία δεν θα ήταν επιτυχής ο λόγος του.

Δημοσθένης, Ερωτικός

Δημοσθένης, Ερωτικός. Η υπόθεση του λόγου

Ο λόγος αυτός είναι το εγκώμιο του Επικράτη, ενός ωραίου νέου υπό μορφή επιστολής. Δεν επαινείται μόνον η σωματική ομορφιά. Επαινείται κυρίως η ευγένεια της ψυχής και η σύνεση, στοιχεία που τον ξεχωρίζουν από όλους τους συνομηλίκους του.

Δημοσθένης, Κατά Αριστογείτονος Α΄

Δημοσθένης, Κατά Αριστογείτονος Α΄. Η υπόθεση του λόγου

Ο Αριστογείτων εισήγαγε ψήφισμα για έγκριση προκειμένου να καταδικαστεί για ιεροσυλία ο Ιεροκλέας. Ο γιος του Ιεροκλέα, Φανόστρατος, και ο Δημοσθένης απέδειξαν ότι το ψήφισμα ήταν παράνομο και το δικαστήριο επιδίκασε ως ποινή στον Αριστογείτονα 5 τάλαντα για το δημόσιο ταμείο (όφλημα). Κατηγόρησε επίσης τον Ηγέμονα και επειδή δεν μπόρεσε να αποδείξει την κατηγορία καταδικάστηκε να πληρώσει 1.000 δραχμές.

Δημοσθένης, Κατά Αριστογείτονος Β΄

Δημοσθένης, Κατά Αριστογείτονος Β΄. Η υπόθεση του λόγου

Είναι η δευτερολογία της ίδιας υπόθεσης με αυτή του λόγου «Κατά Αριστογείτονος Α΄». Η ενοχή του Αριστογείτονα αποδείχθηκε στον πρώτο λόγο του και εδώ ο ρήτορας αναφέρεται σε ζητήματα που αφορούν την πιστή τήρηση και τον σεβασμό των νόμων.

Δημοσθένης, Κατά Αριστοκράτους

Δημοσθένης, Κατά Αριστοκράτους. Η υπόθεση του λόγου

Οι Αθηναίοι είχαν προσφέρει πολλές τιμές και προνόμια στον αρχηγό των μισθοφόρων Χαρίδημο για τις υπηρεσίες του προς την πόλη τους. Ο Αριστοκράτης ζήτησε να εγκριθεί από τη βουλή ψήφισμα, που να απονείμει και άλλα προνόμια στον Χαρίδημο. Ο Ευθυκλής πήγε τότε στον Δημοσθένη για να του γράψει αυτόν τον λόγο, ο οποίος εκφωνήθηκε το 352 π.Χ.

Δημοσθένης, Κατά Αφόβου Α΄ (Κατά Αφόβου Επιτροπής Α΄)

Δημοσθένης, Κατά Αφόβου Α΄ (Κατά Αφόβου Επιτροπής Α΄). Η υπόθεση του λόγου

Ο πατέρας του Δημοσθένη ήταν μαχαιροποιός και πέθανε, όταν ο ρήτορας ήταν μικρός. Πριν το θάνατό του όρισε επιτρόπους και διαχειριστές της περιουσίας του τον Δημοφώντα, τον Άφοβο και τον Θηριππίδη. Η περιουσία του οίκου ήταν 14 τάλαντα. Ο Δημοφών ανέλαβε την επιτροπεία της αδελφής του, ο Άφοβος της μητέρας του και ο Θηριππίδης ανέλαβε την επιτροπεία του ρήτορα.

Δημοσθένης, Κατά Αφόβου Β΄ (Κατά Αφόβου Επιτροπής Β΄)

Δημοσθένης, Κατά Αφόβου Β΄ (Κατά Αφόβου Επιτροπής Β΄). Η υπόθεση του λόγου 

Ο πατέρας του Δημοσθένη ήταν μαχαιροποιός και πέθανε, όταν ο ρήτορας ήταν μικρός. Πριν το θάνατό του όρισε επιτρόπους και διαχειριστές της περιουσίας του τον Δημοφώντα, τον Άφοβο και τον Θηριππίδη. Η περιουσία του οίκου ήταν 14 τάλαντα. Ο Δημοφών ανέλαβε την επιτροπεία της αδελφής του, ο Άφοβος της μητέρας του και ο Θηριππίδης ανέλαβε την επιτροπεία του ρήτορα.

Δημοσθένης, Κατά Κόνωνος

Δημοσθένης, Κατά Κόνωνος. Η υπόθεση του λόγου

Ο λόγος αυτός εκφωνήθηκε ή το 355 ή το 341. Η χρονολόγηση αυτή πιθανολογείται από στοιχεία του κειμένου.

Δημοσθένης, Κατά Μειδίου

Δημοσθένης, Κατά Μειδίου. Η υπόθεση του λόγου

Ο Μειδίας ήταν ένα ισχυρό και αδίστακτο άτομο, το οποίο απειλούσε άμεσα τον Δημοσθένη (... καὶ προὐβαλόμην ἀδικεῖν τοῦτον περὶ τὴν ἑορτήν, οὐ μόνον πληγὰς ὑπ᾽ αὐτοῦ λαβὼν τοῖς Διονυσίοις, ἀλλὰ καὶ ἄλλα πολλὰ καὶ βίαια παθὼν παρὰ πᾶσαν τὴν χορηγίαν).

Δημοσθένης, Κατά Τιμοκράτους

Δημοσθένης, Κατά Τιμοκράτους. Η υπόθεση του λόγου

Μια αθηναϊκή τριήρης συνέλαβε ένα εμπορικό πλοίο από τη Ναύκρατη της Αιγύπτου. Κυβερνήτες του αθηναϊκού πλοίου ήταν ο Λυσιθείδης και ο Αρχέβιος. Η τριήρης μετέφερε τρεις πρέσβεις: Τον Ανδροτίωνα, το Γλαυκέτη και το Μελάνωπο.

Δημοσθένης, Κατά Φιλίππου Α΄ (Φιλιππικός Α΄)

Δημοσθένης, Κατά Φιλίππου Α΄ (Φιλιππικός Α΄). Η υπόθεση του λόγου

«Οι τέσσερις φιλιππικοί λόγοι του Δημοσθένη απαγγέλθηκαν με προφανή σκοπό να συνεγείρουν τους Έλληνες εναντίον του Φιλίππου. Ο πρώτος Φιλιππικός γράφηκε το 351 π.Χ. (κατ’ άλλους το 349), ο δεύτερος το 344, ο τρίτος το 341 π.Χ. Του τετάρτου αμφισβητείται η γνησιότητα και θεωρείται κακότεχνη συρραφή δημοσθενείων αποσπασμάτων. Από τους 4 Φιλιππικούς ο τρίτος θεωρείται ο καλύτερος, «η μεγίστη των κατά Φιλίππου δημηγοριών», όπως έγραψε ο Διονύσιος ο Αλικαρνασεύς»¹.

Δημοσθένης, Κατά Φιλίππου Β΄ (Φιλιππικός Β΄)

Δημοσθένης, Κατά Φιλίππου Β΄ (Φιλιππικός Β΄). Η υπόθεση του λόγου

Ο λόγος εκφωνήθηκε το 344 π.Χ. Ο Δημοσθένης υποδεικνύει στους Αθηναίους τι απάντηση πρέπει να δώσουν στους πρέσβεις του Φιλίππου, οι οποίοι επισκέφτηκαν την Αθήνα για να διαμαρτυρηθούν για την αντιμακεδονική πολιτική των Αθηναίων στην Πελοπόννησο και την υπόλοιπη Ελλάδα.

Δημοσθένης, Κατά Φιλίππου Γ΄ (Φιλιππικός Γ΄)

Δημοσθένης, Κατά Φιλίππου Γ΄ (Φιλιππικός Γ΄). Η υπόθεση του λόγου

Αφορμή για την εκφώνηση του Γ´ Φιλιππικού στάθηκαν τα γεγονότα του 341 π.Χ. στη Θράκη, στα οποία αναφερόταν και ο λόγος «Περί των εν Χερρονήσω», που είχε εκφωνηθεί τρεις εβδομάδες νωρίτερα. Ο ρήτορας υποστηρίζει ότι για να καταπολεμηθεί ο Φίλιππος πρέπει να λάβουν μέτρα κατά των οργάνων του.

Δημοσθένης, Κατά Φιλίππου Δ΄ (Φιλιππικός Δ΄)

Δημοσθένης, Κατά Φιλίππου Δ΄ (Φιλιππικός Δ΄). Η υπόθεση του λόγου

Επαναλαμβάνονται εδώ οι ιδέες που διατυπώθηκαν στους λόγους «Περί των εν Χερρονήσω» και «Κατά Φιλίππου Γ΄». Καλεί τους Αθηναίους για ομόνοια, απαραίτητο στοιχείο για την αντιμετώπιση του Φιλίππου. Η διαφορετική επιχειρηματολογία έγκειται στο γεγονός ότι για πρώτη φορά προτείνει να συμπράξουν οι Αθηναίοι με τον Μεγάλο Βασιλέα (της Περσίας) για την αντιμετώπιση του Φιλίππου.