Δημοσθένης, Κατά Φιλίππου Α΄ (Φιλιππικός Α΄)

Δημοσθένης, Κατά Φιλίππου Α΄ (Φιλιππικός Α΄). Η υπόθεση του λόγου

«Οι τέσσερις φιλιππικοί λόγοι του Δημοσθένη απαγγέλθηκαν με προφανή σκοπό να συνεγείρουν τους Έλληνες εναντίον του Φιλίππου. Ο πρώτος Φιλιππικός γράφηκε το 351 π.Χ. (κατ’ άλλους το 349), ο δεύτερος το 344, ο τρίτος το 341 π.Χ. Του τετάρτου αμφισβητείται η γνησιότητα και θεωρείται κακότεχνη συρραφή δημοσθενείων αποσπασμάτων. Από τους 4 Φιλιππικούς ο τρίτος θεωρείται ο καλύτερος, «η μεγίστη των κατά Φιλίππου δημηγοριών», όπως έγραψε ο Διονύσιος ο Αλικαρνασεύς»¹.

Δημοσθένης, Κατά Φιλίππου Β΄ (Φιλιππικός Β΄)

Δημοσθένης, Κατά Φιλίππου Β΄ (Φιλιππικός Β΄). Η υπόθεση του λόγου

Ο λόγος εκφωνήθηκε το 344 π.Χ. Ο Δημοσθένης υποδεικνύει στους Αθηναίους τι απάντηση πρέπει να δώσουν στους πρέσβεις του Φιλίππου, οι οποίοι επισκέφτηκαν την Αθήνα για να διαμαρτυρηθούν για την αντιμακεδονική πολιτική των Αθηναίων στην Πελοπόννησο και την υπόλοιπη Ελλάδα.

Δημοσθένης, Κατά Φιλίππου Γ΄ (Φιλιππικός Γ΄)

Δημοσθένης, Κατά Φιλίππου Γ΄ (Φιλιππικός Γ΄). Η υπόθεση του λόγου

Αφορμή για την εκφώνηση του Γ´ Φιλιππικού στάθηκαν τα γεγονότα του 341 π.Χ. στη Θράκη, στα οποία αναφερόταν και ο λόγος «Περί των εν Χερρονήσω», που είχε εκφωνηθεί τρεις εβδομάδες νωρίτερα. Ο ρήτορας υποστηρίζει ότι για να καταπολεμηθεί ο Φίλιππος πρέπει να λάβουν μέτρα κατά των οργάνων του.

Δημοσθένης, Κατά Φιλίππου Δ΄ (Φιλιππικός Δ΄)

Δημοσθένης, Κατά Φιλίππου Δ΄ (Φιλιππικός Δ΄). Η υπόθεση του λόγου

Επαναλαμβάνονται εδώ οι ιδέες που διατυπώθηκαν στους λόγους «Περί των εν Χερρονήσω» και «Κατά Φιλίππου Γ΄». Καλεί τους Αθηναίους για ομόνοια, απαραίτητο στοιχείο για την αντιμετώπιση του Φιλίππου. Η διαφορετική επιχειρηματολογία έγκειται στο γεγονός ότι για πρώτη φορά προτείνει να συμπράξουν οι Αθηναίοι με τον Μεγάλο Βασιλέα (της Περσίας) για την αντιμετώπιση του Φιλίππου.

Δημοσθένης, Κατ’ Ανδροτίωνος Παρανόμων

Δημοσθένης, Κατ’ Ανδροτίωνος Παρανόμων. Η υπόθεση του λόγου

Ο λόγος «Κατά Ανδροτίωνος» γράφτηκε το 355 π.Χ. και σ’ αυτόν κατηγορείται ο Ανδροτίων για «γραφή παρανόμων», δηλαδή εισήγαγε πρόταση να στεφανωθεί η Βουλή των Πεντακοσίων, ενώ αυτή δεν είχε επιτελέσει το έργο της, που σύμφωνα με τον νόμο (Τὰς τριήρεις οὐ πεποίησαι μὴ τοίνυν αἴτει τὴν δωρειάν) έπρεπε να ναυπηγήσει συγκεκριμένο αριθμό πλοίων. Επομένως, οι βουλευτές ήταν παράνομοι και δεν ήταν άξιοι στεφάνου. Ο πραγματικός σκοπός του Δημοσθένη ήταν να παραμερίσει πολιτικά τον Ανδροτίωνα, που είχε γίνει αντιπαθητικός από τις εισπράξεις των φόρων.

Δημοσθένης, Ολυνθιακός Α΄

Δημοσθένης, Ολυνθιακός Α΄. Η υπόθεση του λόγου

Το 352 π.Χ. η Όλυνθος διαπιστώνοντας την επιθετική πολιτική του Φιλίππου συνήψε συνθήκη συμμαχίας με τους Αθηναίους. Το 349 π.Χ. ο Φίλιππος με πρόφαση την μη παράδοση του αδελφού του Αριδαίου, που είχε ζητήσει άσυλο στην Όλυνθο, κήρυξε τον πόλεμο κατ’ αυτής. Οι Ολύνθιοι ζήτησαν με πρέσβεις βοήθεια από την Αθήνα.

Δημοσθένης, Ολυνθιακός Β΄

Δημοσθένης, Ολυνθιακός Β΄. Η υπόθεση του λόγου

Το 352 π.Χ. η Όλυνθος διαπιστώνοντας την επιθετική πολιτική του Φιλίππου συνήψε συνθήκη συμμαχίας με τους Αθηναίους. Το 349 π.Χ. ο Φίλιππος με πρόφαση τη μη παράδοση του αδελφού του Αριδαίου, που είχε ζητήσει άσυλο στην Όλυνθο, κήρυξε τον πόλεμο κατ’ αυτής. Οι Ολύνθιοι ζήτησαν με πρέσβεις βοήθεια από την Αθήνα.

Δημοσθένης, Ολυνθιακός Γ΄

Δημοσθένης, Ολυνθιακός Γ΄. Η υπόθεση του λόγου

Το 352 π.Χ. η Όλυνθος διαπιστώνοντας την επιθετική πολιτική του Φιλίππου συνήψε συνθήκη συμμαχίας με τους Αθηναίους. Το 349 π.Χ. ο Φίλιππος με πρόφαση τη μη παράδοση του αδελφού του Αριδαίου, που είχε ζητήσει άσυλο στην Όλυνθο, κήρυξε τον πόλεμο κατ’ αυτής. Οι Ολύνθιοι ζήτησαν με πρέσβεις βοήθεια από την Αθήνα.

Δημοσθένης, Περί Αλοννήσου

Δημοσθένης, Περί Αλοννήσου. Η υπόθεση του λόγου

Ο λόγος αυτός επιγράφεται και «προς την επιστολήν την Φιλίππου». Η Αλόννησος ήταν κτήμα των Αθηναίων αλλά κατείχετο την εποχή του Φιλίππου από ληστές, τους οποίους ο Φίλιππος κατάφερε να διώξει. Οι Αθηναίοι απαιτούσαν την Αλόννησο ως δική τους, αλλά ο Φίλιππος δεν την απέδιδε.

Δημοσθένης, Περί Συντάξεως

Δημοσθένης, Περί Συντάξεως. Η υπόθεση του λόγου

 Ο λόγος αυτός εκφωνήθηκε περίπου το 350 π.Χ. στην Εκκλησία του Δήμου και έχει ως θέμα την αναδιοργάνωση στη διαχείριση και κατανομή των δημοσίων εσόδων. Κατά το παρελθόν τα χρήματα αυτά μοιράζονταν είτε στους πλούσιους (από φόβο προς αυτούς) είτε στους φτωχούς (για δημοτικότητα).

Δημοσθένης, Περί της Ειρήνης

Δημοσθένης, Περί της Ειρήνης. Η υπόθεση του λόγου

Κατά τον Γ΄ Ιερό Πόλεμο (356-346 π.Χ.) οι Αθηναίοι συντάχθηκαν με τους Φωκείς, τους οποίους βοηθούσαν ως σύμμαχοι μέχρι το 346 π.Χ., έτος κατά το οποίο υπογράφηκε η Φιλοκράτειος Ειρήνη μεταξύ Αθηναίων και Μακεδόνων.

Δημοσθένης, Περί της παραπρεσβείας

Δημοσθένης, Περί της παραπρεσβείας. Η υπόθεση του λόγου

 Ο Δημοσθένης και ο αντίπαλός του Αισχίνης ήταν μέλη της πρεσβείας προς τον Φίλιππο, αποτέλεσμα της οποίας ήταν η Φιλοκράτειος Ειρήνη του 346 π.Χ.

Δημοσθένης, Περί του Στεφάνου

Δημοσθένης, Περί του Στεφάνου. Η υπόθεση του λόγου

Το 337 π.Χ., λίγο μετά τη μάχη της Χαιρώνειας (338 π.Χ.), ο Κτησιφών, πολιτικός φίλος του Δημοσθένη, πρότεινε να στεφανωθεί ο ρήτορας στο θέατρο του Διονύσου κατά τα Μεγάλα Διονύσια με χρυσό στεφάνι «αρετής συμπάσης ένεκα και ευνοίας της προς την πόλιν».

Δημοσθένης, Περί των εν Χερρονήσω

Δημοσθένης, Περί των εν Χερρονήσω. Η υπόθεση του λόγου

Όταν το 342 π.Χ. ο Φίλιππος κατέλαβε ολοκληρωτικά τη Θράκη και την ενσωμάτωσε στο Μακεδονικό βασίλειο, άρχισε να σχεδιάζει την κατάληψη του Ελλησπόντου. Ο Δημοσθένης αντιλαμβάνεται τις προθέσεις του Φιλίππου και με δύο Φιλιππικούς λόγους ( Γ΄ και Δ΄) και τον παραπάνω αναφερόμενο λόγο προσπαθεί να αφυπνίσει τους Αθηναίους, για να προετοιμαστούν προς υπεράσπιση των εδαφών τους. Ο λόγος εκφωνήθηκε το 341 π.Χ.

Δημοσθένης, Περί των προς Αλέξανδρον Συνθηκών

Δημοσθένης, Περί των προς Αλέξανδρον Συνθηκών. Η υπόθεση του λόγου

Ο λόγος αυτός εκφωνήθηκε λίγο μετά τη δολοφονία του Φιλίππου (336 π.Χ.) από κάποιον φίλο ομοϊδεάτη του Δημοσθένη.

Δημοσθένης, Περί των Συμμοριών

Δημοσθένης, Περί των Συμμοριών. Η υπόθεση του λόγου

Συμμορίαι (συν + μέρος) ήταν οι εξηκονταμελείς όμιλοι των 1.200 πιο πλούσιων Αθηναίων πολιτών, οι οποίοι με τη σειρά τους σε έκτακτες περιπτώσεις αναλάμβαναν τα έξοδα για την αντιμετώπιση εκτάκτων πολεμικών αναγκών. Σε κάθε φυλή αναλογούσαν 2 συμμορίες, δηλαδή 2 Χ 10 = 20 συμμορίες Χ 60 μέλη έκαστη = 1.200 Αθηναίοι.

Δημοσθένης, Προς Άφοβον υπέρ Φάνου ψευδομαρτυριών

Δημοσθένης, Προς Άφοβον υπέρ Φάνου ψευδομαρτυριών. Η υπόθεση του λόγου

Ο πατέρας του Δημοσθένη ήταν μαχαιροποιός και πέθανε, όταν ο ρήτορας ήταν ανήλικος. Πριν τον θάνατό του όρισε επιτρόπους και διαχειριστές της περιουσίας του τον Δημοφώντα, τον Άφοβο και τον Θηριππίδη. Η περιουσία του οίκου ήταν 14 τάλαντα. Ο Δημοφών ανέλαβε την επιτροπεία της αδελφής του, ο Άφοβος της μητέρας του και ο Θηριππίδης ανέλαβε την επιτροπεία του ρήτορα.

Δημοσθένης, Προς Λεπτίνην

Δημοσθένης, Προς Λεπτίνην. Η υπόθεση του λόγου

Η Αθήνα τιμούσε τους ευεργέτες με διάφορες τιμές, ανάμεσα στις οποίες συμπεριλαμβάνονταν και η «ατελεία λειτουργιών», δηλαδή η απαλλαγή από την οικονομική επιβάρυνση άσκησης μιας λειτουργίας. Παρουσιάστηκε τότε το φαινόμενο να λαμβάνουν την ατέλεια πολλοί Αθηναίοι και το αποτέλεσμα ήταν να υπάρξει έλλειψη αυτών που θα αναλάμβαναν κάποια λειτουργία.

Δημοσθένης, Προς Ναυσίμαχον και Ξενοπείθην

Δημοσθένης, Προς Ναυσίμαχον και Ξενοπείθην. Η υπόθεση του λόγου

Ο δικανικός αυτός λόγος αφορά επιτροπεία. Ο εναγόμενος ισχυρίζεται ότι δεν μπορεί να γίνει δίκη, γιατί επήλθε προηγουμένως συμβιβασμός και επομένως έχει παραγραφεί οποιαδήποτε αξίωση. Ο Ναυσίμαχος και ο Ξενοπείθης ήταν υπό την επιτροπεία του Αρισταίχμου. Όταν ενηλικιώθηκαν τον έσυραν σε δίκη, στην οποία ζήτησαν και πήραν τρία τάλαντα για κατάχρηση επιτροπείας. Μετά τον θάνατο του Αρισταίχμου, οι ίδιοι έσυραν τα τέσσερα παιδιά του στο δικαστήριο ζητώντας ξανά χρήματα για την επιτροπεία του πατέρα τους. Η δίκη αυτή όμως δεν μπορεί να γίνει, γιατί είχε επέλθει παραγραφή λόγω προηγούμενου συμβιβασμού.

Δημοσθένης, Προς Σπουδίαν υπέρ προικός

Δημοσθένης, Πρὸς Σπουδίαν ὑπὲρ Προικός. Η υπόθεση του λόγου

Ο λόγος είναι δικανικός και αφορά μία αστική υπόθεση διανομής της προικώας περιουσίας. Ο Πολύευκτος είχε δύο θυγατέρες. Τη μία, τη νεώτερη, την πάντρεψε με τον Λεωκράτη και την άλλη, την πρεσβύτερη, με τον Σπουδία. Όταν πέθανε ο Πολύευκτος άφησε τον κλήρο εξ ίσου στις δύο θυγατέρες. Ο Σπουδίας όμως ισχυρίζεται πως ο πεθερός του, όταν παντρεύτηκε τη μεγαλύτερη κόρη του, του υποσχέθηκε προίκα σαράντα (40) μνες, που, επειδή δεν τις είχε όλες, του έδωσε τριάντα (30) με τη διαβεβαίωση ότι θα πάρει τις υπόλοιπες δέκα (10) με την πώληση περιουσιακών στοιχείων μετά τον θάνατό του. Ο Λεωκράτης, λοιπόν, αμφισβητεί τα λεγόμενα του Σπουδία και της μεγαλύτερης κόρης του Πολεύκτου και διεκδικεί την καταλείπουσα περιουσία εις το μέσον.