Δημοσθένης, Περί του Στεφάνου. Η υπόθεση του λόγου
Το 337 π.Χ., λίγο μετά τη μάχη της Χαιρώνειας (338 π.Χ.), ο Κτησιφών, πολιτικός φίλος του Δημοσθένη, πρότεινε να στεφανωθεί ο ρήτορας στο θέατρο του Διονύσου κατά τα Μεγάλα Διονύσια με χρυσό στεφάνι «αρετής συμπάσης ένεκα και ευνοίας της προς την πόλιν».
Ο Αισχίνης όμως προσέβαλε αμέσως την πρόταση του Κτησιφώντος ως παράνομη. Η καταγγελία του Αισχίνη περιελάμβανε τα ακόλουθα επιχειρήματα:
1. Ο Δημοσθένης όντας ακόμη άρχων δεν μπορούσε να στεφανωθεί
2. Η απονομή του στεφάνου στο διονυσιακό θέατρο ήταν παράνομη
3. Ο Δημοσθένης δεν ήταν πολίτης αγαθός και επομένως δεν ήταν άξιος στεφάνου.
Τα επιχειρήματα του Αισχίνη ήταν ισχυρά και η νομική τεκμηρίωση ήταν ορθή.
Η δίκη έγινε μετά από επτά χρόνια στο δικαστήριο των ηλιαστών, το 330 π.Χ. και ο Δημοσθένης παραστάθηκε ως συνήγορος του Κτησιφώντος με τον λόγο του «Περί Στεφάνου».
Ο λόγος έχει 324 παραγράφους και ο Δημοσθένης αναφερόμενος ελάχιστα στις κατηγορίες του Αισχίνη επικεντρώνεται στην πολιτική τη δική του και του Αισχίνη από τη σύναψη της Φιλοκρατείου Ειρήνης (346 π.Χ.) και μετά, υπερασπιζόμενος τον πολιτικό του βίο.
Στις διαπραγματεύσεις της Φιλοκρατείου Ειρήνης (μεταξύ Μακεδονίας και Αθήνας με τους συμμάχους της) πρέσβεις των Αθηναίων ήταν ο Φιλοκράτης, ο Αισχίνης και ο Δημοσθένης.
Ο Δημοσθένης υπερασπίζεται την πολιτική του προς τον Φίλιππο που οδήγησε στη μάχη της Χαιρώνειας και την ήττα των Αθηναίων με το επιχείρημα ότι οποιαδήποτε άλλη πολιτική θα ατίμαζε την Αθήνα και τις παραδόσεις της. Όπως οι πρόγονοί τους έτσι και αυτοί αγωνίστηκαν για την ελευθερία όλων των Ελλήνων. Αποδέχθηκαν τον κίνδυνο μιας πιθανής ήττας από την υποταγή χωρίς αντίσταση.
Ο Αισχίνης εκφώνησε στη δίκη τον λόγο του «Κατά Κτησιφώντος». Δε έλαβε ούτε το ένα πέμπτο των ψήφων των δικαστών και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Αθήνα και να εγκατασταθεί στη Ρόδο.
