Αισχίνης, Περί της Παραπρεσβείας. Η υπόθεση του λόγου
Το 346 π.Χ., μετά τα Ολυνθιακά (κατάληψη και καταστροφή της Ολύνθου το 348 π.Χ.), οι Αθηναίοι έστειλαν στη Μακεδονία μία δεκαμελή πρεσβεία για τη σύναψη ειρήνης με τον Φίλιππο. Ο Φιλοκράτης, ο Κτησιφών, ο Δημοσθένης και ο Αισχίνης ήταν ανάμεσα στα μέλη αυτής της πρεσβείας. Η ειρήνη, που υπογράφηκε μεταξύ Μακεδονίας και Αθήνας με τους συμμάχους της, ονομάστηκε Φιλοκράτειος Ειρήνη (346 π.Χ.).
Μετά την υπογραφή απεστάλη νέα πρεσβεία για να ορκιστεί ο Φίλιππος ότι θα κρατήσει τους όρους της προηγούμενης ειρήνης. Ο Φίλιππος κατάφερε να πείσει τους Αθηναίους ότι οι όρκοι θα κρατήσουν πολύ περισσότερο από ό,τι αυτοί ζητούν, με αντικειμενικό σκοπό να κερδίσει χρόνο για να υποτάξει τους Θράκες και τους Φωκείς, τους συμμάχους των Αθηναίων.
Ο Αισχίνης ήταν ανάμεσα στα μέλη της δεύτερης πρεσβείας και κατηγορήθηκε για παραπρεσβεία, δηλαδή για τακτική που βοηθούσε τον Φίλιππο. Η κατηγορία αρχικά έγινε από τον Τίμαρχο, φίλο του Δημοσθένη και απορρίφθηκε. Ο Δημοσθένης τρία χρόνια μετά, το 343 π.Χ., επανέρχεται και κατηγορεί ξανά τον Αισχίνη για παραπρεσβεία, δηλαδή για προδοτική συμπεριφορά έναντι της πόλης του. Την κατηγορία υποστήριξε ο ίδιος ο Δημοσθένης στο δικαστήριο των Ηλιαστών.
Ο Αισχίνης εκφώνησε τον λόγο του Περί της Παραπρεσβείας υπερασπιζόμενος τον εαυτό του και αθωώθηκε με διαφορά 30 ψήφων (από το σύνολο των 501 Ηλιαστών).
